Navigare necesse est, vivere non est necesse *)

Of: Wat wil úw innerlijk Zeilmeisje Laura?

Als je de tocht aanvaardt naar Ithaka
wens dat de weg dan lang mag zijn,
vol avonturen, vol ervaringen.

- K.P. Kafavis

Wie kent haar niet: het Zeilmeisje Laura. De veertienjarige deerne die laatst loos was en wou gaan varen. En behalve willen, deed ze het. Tussen de klippen van Scylla (Bureau Jeugdzorg) en Charybdis (Onderwijsinspectie) door. Wijl haar leeftijdgenootjes zwijmelen over paarden, paren of iPads, volgde zij de innerlijke noodzaak van haar onafwendbaar uiterlijk lot, als een puberale poldereske Odysseus van het zwakke geslacht (kom hier maar eens om bij, pakweg, een Lisa Wade).

d’Oude Grieken zouden goedkeurend baardfrottend beamen: ‘Die Laura, die volgt haar daimon’ – oftewel haar innerlijke geest, haar lotsbestemming, haar inwendige god. Laura staat in contact met haar diepste impuls en nastreving, haar Dharma, haar Tariq, haar Dao; onhoudbaar, compulsief, obsessief. Onbevreesd voor de gevolgen en de gevaren voor haar lijf en leven. Zij bevleesd het aloude credo toegeschreven aan Plutarchus: ‘Navigare necesse est, vivere non est necesse’: varen is noodzakelijk, het is niet nodig om te leven. Niet ontoevallig het motto van de havenstad Rotterdam, zo kunstig geplaveid in het plafond van het stadhuis.

U, ja: U, met Uw achterwerk vastgeklonken in een goedkope via Marktplaats op de kop getikte kopie van de Vitra Aluminium Chair, verstrikt in werk, relatie, huwelijk (met bijvoorbeeld Mevrouw Knul), gezin, studie, hobby’s, drankzucht, zelfvergetelheid of postmoderne ledigheid: luistert Ú naar Uw daimon, naar Uw Hogere Zelf wegkwijnend in Uw obese onderbuik dat U tot Zelfrealisatie poogt te nopen, naar Uw innerlijke Sirene, naar Uw eigen intieme Zeilmeisje Laura? Of leeft U slechts in Uw eigen schaduw, oostindisch doof voor de steeds zwakker wordende resonantie van Uw Vergeten Innerlijk Kind?

Wat is Úw allerindividueelste noodzaak en onvervulde ultieme droom in dit leven? Of reilt en zeilt het wel fijn zo, in Uw veilig haventje, behaaglijk in Uw hokje-blogje-beestje, en wordt U al zeeziek bij de gedachte aan de grootse en meeslepende Odyssee die voor een ieder sluimerlurkt in elke ademtocht, in elke hartslag?

Dr. Erl nodigt U uit op zijn divan. Wat wil Uw Laura? En waarom luistert U zo hardnekkig niet naar haar?

Erlkönig ~ Mellow 007

 http://www.youtube.com/watch?v=J9PBYK7dkpY&feature=related

*) “het is nodig te varen, niet te leven” (handelen is soms belangrijker dan om zijn leven bekommerd zijn; dankzij het handelen kan men blijven leven).


http://buurtcafe.wordpress.com/2011/01/27/navigare-necesse-est-vivere-non-est-necesse